«Νιώθω πιο ώριμη, πατάω πιο γερά στα πόδια μου, ξέρω πια τι θέλω. Αυτά που όταν είσαστε μικροί τα παίρνουμε πιο προσωπικά, οι αντιδράσεις του κόσμου, συναδέλφων, οι κριτικές δημοσιογράφων που μπορεί να μας ενοχλούν ή να μας πειράζουν, μετά από χρόνια, όταν ξέρεις πια καλά τον εαυτό σου και πατάς γερά στα πόδια σου, τα φιλτράρεις όλα με έναν διαφορετικό τρόπο» τόνισε στο Χάι η Ευριδίκη.
-Είσαι γυναίκα που λέει την ηλικία της;
Ναι. Μόλις έκλεισα τα 48.Τον Φεβρουάριο
- Με τον ερχομό σου στην Ελλάδα, αντιμετώπισες δυσκολίες ή ο δρόμος σου ήταν εύκολος, ρόδινος;
Ήμουν τυχερή. Έγιναν όλα σχετικά γρήγορα, αν και το 1990, όσο ήμουν στην αναμονή για την κυκλοφορία του δίσκου, ήμουν ανυπόμονη κι αισθανόμουν πως πάνε όλα πολύ αργά. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που άκουσα δικό μου τραγούδι στο ραδιόφωνο. Ήμουν μέσα σε ταξί, δεν θυμάμαι ποιον σταθμό είχε και μόλις με ακούω φώναξα «είμαι εγώ!» Πολύ συγκινητικό. Μετά το συνηθίζεις, αλλά δεν σταματάς να αγωνίζεσαι και να προσπαθείς γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο. Κανένας δεν μπορεί να σου υποσχεθεί κάτι και οι πισώπλατες μαχαιριές είναι σαν φαντάσματα. Αν δουλεύουμε και είμαστε καλοπροαίρετοι, όλα θα πάνε καλά. Σε αυτή τη ζωή χρειάζεται χαμόγελο και αισιοδοξία.
