Σε μια πρωτοποριακή έρευνα, Σκανδιναβοί επιστήμονες παρουσίασαν μια μελέτη που αμφισβητεί τη μακροχρόνια πεποίθηση για την άμεση συσχέτιση μεταξύ άσκησης και μακροζωίας. Τα ευρήματά τους υποδηλώνουν ότι η υπερβολική σωματική δραστηριότητα μπορεί όχι μόνο να είναι λιγότερο ευεργετική από ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα, αλλά και να επιταχύνει ενδεχομένως τη γήρανση.
Η έρευνα, η οποία ξεκίνησε το 1975, τιμήθηκε πρόσφατα με εθνικό βραβείο αθλητιατρικής στη Φινλανδία, αν και αναμένεται ακόμη ο έλεγχος από ομοτίμους. Η μελέτη αυτή αποκλίνει από πολλαπλές προηγούμενες μελέτες που υποστήριζαν σταθερά την άποψη ότι η περισσότερη άσκηση οδηγεί σε μια υγιέστερη ζωή.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Jyvaskyla στη Φινλανδία ανέλαβαν αυτή την εκτεταμένη μελέτη, αναλύοντας πάνω από 11.000 Φινλανδούς ομόφυλους διδύμους από το 1975 έως το 2020. Οι συμμετέχοντες παρείχαν αυτοαναφερόμενα στοιχεία σχετικά με τον χρόνο και την ένταση των καθημερινών τους σωματικών δραστηριοτήτων. Στη συνέχεια κατηγοριοποιήθηκαν σε τέσσερις ομάδες: αυτοί που έχουν μια καθιστική ζωή, μέτρια δραστήριοι, δραστήριοι και πολύ δραστήριοι.
Ευρήματα της μελέτης
Ένα από τα βασικά ευρήματα ήταν ότι τα άτομα που ασκούνταν λιγότερο είχαν περίπου 20% περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν κατά τη διάρκεια της περιόδου μελέτης σε σύγκριση με εκείνους που ήταν τακτικά δραστήριοι. Ωστόσο, αυτό το στατιστικό στοιχείο πήρε μια ενδιαφέρουσα τροπή όταν οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τους παράγοντες του τρόπου ζωής, όπως η εκπαίδευση, ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ), οι συνήθειες καπνίσματος και η κατανάλωση αλκοόλ. Μετά τον συνυπολογισμό αυτών των μεταβλητών, ο αντίκτυπος της άσκησης στη μακροζωία φάνηκε να μειώνεται σημαντικά.
Η αποκάλυψη αυτή υποδηλώνει ότι ενώ η σωματική δραστηριότητα αποτελεί αναμφίβολα συστατικό στοιχείο ενός υγιεινού τρόπου ζωής, ο ρόλος της στην παράταση της ζωής μπορεί να είναι μικρότερος από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως και η επιρροή της είναι στενά συνυφασμένη με άλλες επιλογές του τρόπου ζωής. Επιπλέον, η μελέτη εγείρει ερωτήματα σχετικά με τις πιθανές δυσμενείς επιπτώσεις της υπερβολικής σωματικής δραστηριότητας στη διαδικασία γήρανσης.
Τα ευρήματα αυτής της μελέτης ενθαρρύνουν μια πιο διαφοροποιημένη κατανόηση της σχέσης μεταξύ της άσκησης και της μακροζωίας. Υπογραμμίζει τη σημασία μιας ισορροπημένης προσέγγισης της σωματικής δραστηριότητας, η οποία λαμβάνει υπόψη την ατομική υγεία, τους παράγοντες του τρόπου ζωής και, ίσως το πιο σημαντικό, την ιδέα ότι το περισσότερο δεν είναι πάντα καλύτερο.
Η μελέτη αυτή αποτελεί μια πρόσκληση να εξερευνήσουμε μια πιο ολιστική προσέγγιση της υγείας, όπου η άσκηση αποτελεί μέρος, αλλά όχι το σύνολο, του ταξιδιού προς μια υγιέστερη ζωή.
