Λένε πως στους άνδρες καταλαβαίνεις πόσο σπουδαίος είναι κάποιος όταν πεθαίνει. Η παγωμάρα όταν ακούς την είδηση, το ασυναίσθητο γιατί; που βγαίνει όταν το μαθαίνεις, και η συνειδητοποίηση του κενού που μένει από τον θάνατό του.
Αυτό ακριβώς συνέβη με τον σπουδαίο Γιάννη Μπουτάρη. Ο περισσότερος κόσμος τον έμαθε όταν έγινε Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, οι περισσότεροι θυμούνται τις εκκεντρικές απόψεις του και τον ωμό τρόπο που τις εξέφραζε, όμως τώρα που δεν είναι πια εδώ, όλοι σκεφτόμαστε το πόσο κύριος ήταν, το πόσο τίμιος ήταν το πόσο αφοσιωμένος στη μεγάλη του αγάπη, που δεν ήταν άλλη από τη Θεσσαλονίκη.
Την υπηρέτησε, την τίμησε, την έβγαλε στο φως, την έβαλε στο κάδρο της Ευρώπης και έδωσε δικαιώμα στους πολίτες της πόλης να πιστεύουν ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
Σαν άνθρωπος ήταν δοτικός, ευγενής, κοσμοπολίτης, σοφός αλλά ταυτόχρονα άνθρωπος που συμβάδιζε με την εποχή του, πάντα μα πάντα καλός συνομιλητής και το κυριότερος καλύτερος ακροατής.
Ο Γιάννης Μπουτάρης ότι αγαπούσε του δίνονταν χωρίς να ζητάει τίποτα. Έτσι και στον έρωτα. Ο πρώτος του και μεγάλος έρωτας ήταν η Αθηνά Μιχαήλ. Την είδε για πρώτη φορά στη Β' Γυμνασίου και αμέσως τον γοήτευσε. Όπως ο ίδιος έχει πει, 3 φορές ένιωσα ένα κόμπο στο στομάχι, όταν την πρωτοείδα, όταν ξανασμίξαμε μετά τον χωρισμό μας, και όταν την έντυσα και την αποχαιρέτησα στο τελευταίο αντίο μας.
Παρίστανε τον άρρωστο για να της τραβήξει το ενδιαφέρον και να έχει ένα λόγο να της τηλεφωνεί. Η πολιορκία της κράτησε όσο και ο Τρωικός Πόλεμος και όταν η κυρία Αθηνά είπε το ναι πορεύτηκαν μαζί και δημιούργησαν μια υπέροχη οικογένεια.
Μαζί απέκτησαν τρία παιδιά τον Στέλιο, την Φανή και τον Μιχάλη. Πήραν διαζύγιο το 1981, αλλά λίγα χρόνια αργότερα, το 1989, αποφάσισαν να συζήσουν και πάλι, χωρίς όμως να παντρευτούν. Ήταν μαζί μέχρι τον θάνατο της Αθηνάς το 2007.
